3
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
679
Okunma
"Bu insanlar arasında kalbim, sık bir ormanda dolaşan kelebek gibi, ne tarafa uçsa ağaçlara çarpıyor..."
Nurettin Topçu
Gönül, amazonlarda bir kelebek misâli,
Serâb gören bir susuz çöllerdeki o düşler.
Bir günlük o rüyânın görülmemiş emsâli,
Destanlar doğururdu oysa içten gülüşler.
Arşa uzanan dallar, kırık dökük çiçekler,
Bucaksızı bülbüldür, bir gül kokar uçsuzu?
Göklerin ötesine bir âhla gidecekler,
Bulacaklar, kökünden kesilenler sonsuzu.
Yalın bir yalnızlığın kutlu kalabalığı,
Yakınlığın sustuğu hayret veren çığlıklar.
Bir âsâ unutturur, dost olup uzaklığı,
Hatırlatıp güldürür ân olur hıçkırıklar.
Bir günde bin kere ölüm nedir anladım!
Neden insan bir ömür bir kez olsun inlemez?
Bir mumum alevinde yana yana ağladım,
Ne diye bir kerecik.. orman, kuşu dinlemez?!
5.0
100% (7)
Cevap Yaz