CELLAT’ım OL

Saçını başını yolarım diyorsun,
Gözümün nuru gel de yol yolacaksan.
Kalbimdeki sevginin kadir kıymetini,
Dünyalar tatlısı gel de bil bileceksen.

Evim barkım yıkıldı oldu virane,
Aklım başımdan gitti oldu divane,
Halime bakıp, bakıp deli diye,
Canımın içi gel de gül güleceksen.

Cümle alem duydu sesimi avazımı,
Hak duyar mı bilmem niyazımı,
Evimin önünde cenaze namazımı,
Kömür gözlüm gel de kıl kılacaksan.

Aylar, yıllar geçti sayamadım yaşımı,
Dertten kasavetten arıtamadım başımı,
Kuytularda köşelerde mezar taşımı,
Gül yüzlüm gel de bul bulacaksan.

Rabbim muhtaç etti ocağına iline,
Sende kara saplı bir bıçak alıp eline,
Kalbimi dilim, dilim lime, lime,
Sevdiceğim gel de dil dileceksen.

Bahtımda onulmaz karalarımı,
Bağrımda kapanmaz yaralarımı,
Geceleri uykularımda rüyalarımı,
Dünyalar güzeli gel de böl böleceksen.

Seninle çıkayım istedim bu yollara,
Bu yollarda yürürken el ele, kol kola,
Kızgınlıkla kalbime yalın pala,
Kara gözlüm gel de dal dalacaksan.

Gönlümdeki dinmez arzuyu
Kalbimdeki deli dolu sızıyı,
Alnımdaki silinmez kara yazıyı,
Gül yüzlüm gel de sil sileceksen.

Güldükçe yüzünde açıyor kan gülleri,
Boncuk, boncuk gözleri bal akıyor dilleri,
Ben ağlarken takı verip de zilleri,
Kara gözlüm gel de çal çalacaksan.

Aklımdan çıkmıyorsun gündüz gece,
Aşkımı anlatıyorum cümle, cümle, hece, hece,
Mahsun gözlerime bakıp da öylece,
Canımın içi gel de kal kalacaksan.

Birlikte oturduğumuz tenhaları kuytuları,
Unutur muyum hiç tenindeki kokuları,
Gideceksin diye kalbime korkuları,
Kömür gözlüm gel de sal salacaksan.
*
Kimse bilmezken ününü sanın. Kalbime çakıyla kazıdım adını,
Cellat olup da Muzaffer’in canını,
Gül yüzlüm gel de al alacaksan.
Muzaffer Boz