Bir gün karşıma çıktın ay bu pembe gül.
Öyle sevinmiştirki içimdeki bahçe şirinesi.
Ayaklarım köklenmiş daha ileriye ileriye.
Uçuyor tepemde kanat sesiyle bülbül.

Bakmışım etrafa doğa adım gibi sesleniyor.
Her bir renkten olmuşlar rengarenk çiçekler.
Ay buna sevinilmezmi gülünülmezmi kahkahayla.
Bir tebessüme hasrettken bana gülen bülbül.

Yürüdüğüm toprağa bak taşlar geri çekilir.
Zariftir doğam incinmemi istememiştir o an.
Kalbimi iyileştiririz diyor oda bırak ötsün zaman.
Severiz seni bahar öpsünlermi şirin bahçen.

Ay bakıyor tepeden inceden inceden izlenimlerle.
Işık olmuş bana parlayan ay değil sensin.
Yıldız köşemde izdiham yaratan yıldız bahar.
Gecemiz ışıklarla dolu sen eksimişsin diyip geçtiler.

Güneş vurur sabahımın köşesinde pencereden.
Uyanırım sabahımda ben güneşe oda selam çakar.
Ne kibardır şu doğanın güzelliği zerafeti.
En doğalından yanaşıp duruyorlar gözlerime.

Bahçeme misafir ediyorum lüks olmayan yerde.
Her birinden çiçek, kaktüs, ağaç eksilmesin.
Severim sizleri pencerimin endamlarısınız.
Bu kadar sevmeyin beni şımarasım geliyor.

Baharımsı