Ağız tadıyla bayram yaşanmıyor ne yazık
Anne-babayı sevip, sayınca bayram olur
Ne söz var ne de sohbet , yürekler kökten ezik
Sevenler sevdiğini deyince bayram olur

Yorgunluk alameti iki kaş arasında
Surat sirke satıyor, bilmem neyin yasında
Zengin yüz ekşitmeden fakirin sofrasında
Beraber çorba içip doyunca bayram olur

Mutlaka ki bulunur herkesin bir günahı
Elbet bir yerden çıkar mazlumun bir gün âhı
Avrupa’dan beyazı, Afrika’dan siyahı
Eşit tutup bir safa koyunca bayram olur

Sevmek de sevilmek de imandandır iyi bil
Kula kulluk mu olur; yalnız Rabbine eğil
Canı çektikçe olsun bir tek kurbanda değil
Fakir her türlü eti yiyince bayram olur

Mevla’m bir yön göstermiş; işte bu yoldur diyor
Öksüzü koru-kolla, yetimi güldür diyor
Garibin tut elinden, düşeni kaldır diyor
Bu yüce emirlere uyunca bayram olur

Yaratılanı sevin deniyor gayet açık…
Sevgi-saygı hak eder elbette büyük-küçük
Evsiz-barksız ihtiyar, sokakta yatan çocuk
Bayram günü bayramlık giyince bayram olur

Vedat Yılmaz
Elazığ/2017
Gözlerin Kitabı’ndan...