Ayrılık hazanı değmiş sararmış solmuş yüzünle,
Bir zamanlar gururumu ayaklar altına aldığın,
Gülüşlerime cellat kesildiğin o malum sokaklarda,
Deli divaneler misali kaybolmuş beni arıyormuşsun,
Dostlarıma onu çok onu çok özledim diyormuşsun...


Pişman olduğunu aradığın mutluluğu bulamadığını,
Tenine sinmiş gül terimin izinin azabın olduğunu,
Bağrına damla damla göz yaşlarını akıtıyormuşsun,
Hayalde düşte resmime sarılıp uyuduğunu demişsin,
Bensiz yaşadığın şehir mezarın olduğunu diyormuşsun...


Bağrında dinmek bilmeyen hasret yeli esiyormuş,
Sokağın kaldırım taşlarına sonmüş sokak lambalarına,
Onun yokluğuna katlanmak zor diye dert yanıyormuşsun,
Yanı başımda oturup teselli etmezse yaşiyorum diyemem,
Tanıyanlara tanımayanlara ben onu çok seviyorum demişsin...



En güzel çağımı mazi sayıp gidişinle kör kuyuya benzeten sen,
Söylermisin her bir hatıran her bir anımın azabı iken,
Acılarım yabancısı olduğum şarkılara şiirlere söz olmuş iken,
İntizarımla ağrı dağı’nın doruklarına yağmış karlar erimeden,
Meylere kadehlere esir olan ben aşka noktayı koyan sana nasıl gel diyeyim...!

Ayrılıkların Şairi Osman Dastan © 18 / 12 / 2022 . 11:15