Eylülsün sen
Yüreğime hazan yükleyen
Savaşların çocuğu
Duyguların yorgunu
Sevgilim demeye kıyamadığım
Seviyorum demekten korkmadığım
Nar tanem nur tanem bir tanem
Eylülümsün sen
Yüreğimde

İhanetler bana ibadetler sana
Ayrılıklar bana kavuşmalar sana
Dön artık yürek yangınına
Yakmaya kıyamadığım
Eylülümsün sen...
Tenimde...
Bedenimde

Bu gece eylülümün vuslat gecesi
Ben mavi giyindim
Gözlerin mavi
Gök en mavisinden bu gece
Deniz en mavisi
Ve gökteki ebem kuşağında
Yanlızca mavinin tonları var
Ve piyanoda
Mavi tuna valsi çalıyor
Ve yüreğimde
Mavi kalpaklı süvariler
Mavi özgürlüğe koşuyor
Bu gece eylülümün düğünü var
Eylül yekpare mavi
Titriyor
Aldatılmaktan
Ve mavi çökmüş eylülümün dizlerine
Sevinçten ağlıyor
Ankara çoktan ölmüş
Ve eylülümün düğünü bu gece
Mavi ağlıyor
Eylülün gözlerinde

Mavi ve siyah
Gece
Her ikisi birlikte
Bazan siyah
Bazan mavi gökyüzü
Tanrım
Gece
Hiç bitmeseydi
Benim siyah gözlerim
Ölürken
Eylülün mavilerinde

Geceyi sorguladım
Denizin laciverdinde
Cevaplar yakamozdandı
Balıklar kendi derdinde
Eylül kimin ellerinde

Sevdam..
Kendini arıyordu
Bir dargın bir barışık
Suların üzerinde
Eylül şimdi kimin denizlerinde

Işıkları sönmüş
Bir transatlantik
Belki bir sandal
Belki bir titanik
Buzdağı gibiydi karanlık
Sevdam
Binlerce mil derinde
Eylülüm mutlu mudur evinde

Süngerler gibi değerliydi
Ve süngerci kadar yorgun
Varoluş
Ben sen
Ve sevdamız
Biraz kırgın
Ve biraz durgun
Ve ayrılık
Eylülün mevsiminde

Gece cevapsızdı
Deniz sessiz
Süngerciyi bekliyordu
Vurgun
Karanlığın bir yerinde
Eylül....
Kaderimin mendireğinde


Halikarnas Halikarnas olalı böyle bir düğün görmemişti gözyaşı fırtınasında...
Ve Halikarnas Eylülün maviye sevdasını böyle yaşamayacaktı bir daha...
Ankara’dan heberim geldimi sen kollarındayken onun...
Haberim mi
Duyarsın konusunu....
Bensizliğe uyanıdğında.........