Geçkin bir şarkı olsa bile mazi
Üstü örtülü hüzün teknemde eşlik eden bir türkü
Uğurladığım dünümün
Uğrunda savaş verdiğim
Dikemedim söküklerinden
Sökün eden ruhum ve matemim
Nasıl ki bilinmeze gark ettim
Tevekkül yüklü bir gün dönümü

Mağlup gelmiş bir sözcük de olabilirim:
İster sen de ‘’aşk’’
İster sözcüklerimden sökün etsin yürek iklimim
Dizdiğim tabular
Yıktığım putlar
Bir tek içimdeki kaleyi yıkamadım gitti:
A, evet, bir de kalem’ im
Münazara ettiğim yetim güncem
Ettiğim yeminlerin de hesabını tuttuğum
Oysaki tek meclisti benden hesap soran

Ve adadığım kadar sevgiyi
Uğruna ant içtiğim bitimsiz özlemi
Dikenli değilim
Direttiğim kadar haklı ve mülayim
Bazen gözüm dönse de öfkemden
Rest çektiğim kadar iblise seyrindeyim kaderin
Serenatlar bahtın rüzgârı
Asla susmak bilmeyen kâinat orkestrası

Bir hacim bir yitim
Gelip geçen kimse hayatımdan
Ayaktayım yıkılmadığım kadar medet umduğum
Nazımdan niyazımdan vazgeçmek ne mümkün?
Münazara ettiğim iç sesim
Ve yüreğin söküklerini kalemimle diktiğim
Hali hazırda kanamalı bir coğrafya
Eğri büğrü neyse rastlaştığım hayatımda
Dizmek bir bir güzellikleri
Ve bir çiçek bahçesi bellemek dünya denen izafi cenneti

Hamt ettiğim kadar
Almaz havsalam düşünceler
Bir bir taşar.
Bir bentse önümde duran
Bir beyitse beni çağıran
Bir densiz kimlik ki zalimin neşri
Ölü iklimden arda kalan bunca solgun çiçeği

Söyle, sahi, söyle:
Açar mı yeniden goncası ve umudu saklı iken yüreğimde
Kapanan kapılardan da el çektim çekeli
Bekleyen biri var şükürler olsun ki
İkbalin tininde saklı
Hayallerin telli duvaklı hatıratı
Şuh değildir çağıran sesi kaderin
Şah mat edilmiş olsam bile varsa yoksa medet umduğum
Sevginin meali

Bense nöbetteyim arka bahçesinde ömrün
Sıvalı kollarım
Varsın olsun daim kılınsın nice vurgun
Ne de olsa sevginin vurduğu yerde güller açar
İçimi açamadığım kadar
Bir Allah’ın kuluna
Şiirlerim kâh kazdığım mezar
Kâh hanem soluklandığım
Bir Cihan Harbinden daha sağ çıkmanın
Vebali de boynuna yalnızlığın
Sevdiğim kadar mutlu, ayaktayım…