Kelimelerin ışığında
Aydınlanmaya çalışırken
Karanlığa esir düşmüştüm bir kere
Ellerimden hiç bir şey gelmiyor
Tırnaklarım kurtuluş için
harcanan çabada parçalandı
Düşüncelerim
esaretin yıkımlarına dayanamadı
Bir geliyor aklım bir gidiyor
Acı ne kadar sürer
Şu göğsümü yakan
İçimi parça parça eden şey
Neden dinmez ki
Hani yıllar eskitirdi
Zaman her şeyin ilacı idi
Bende bu sözlere kandım
Kanmak istedim
Mesela neden hala ikibin küsur gün
Ve kaç saat olduğu neden aklımda
Zaman geçiyor geçmesine rağmen
Anılar neden dün gibi aklımda
Gece neden zehir gibi geliyor
Seher vakitlerinde
neden hala
Sol yanımı bastıran
o tuhaf his ile uyanıyorum
Hani hayalleri çarmaha gerince
Anıları üç kolluda sallandırınca
Her şey geçecekti
Kokunu alamayacak
Özlem denen şey ölecekti
Neden hala gözlerimden
yaşlar akmakta
Hiç bir sorunun cevabını alamamak ne kader acı
ne kötü bir şey
Zaman geçti
Zamanın çarkları aleyhime dönerken
Ben hala ilk gençlik anlardayım...

Kaç pişmanlık seni geri getirir
Kaç feryat topraktan kokunu siler
Aklımı kaybetsem
Bütün zaman dilimlerinde
Sözcüler biriktirecek kalbim
Sana olmasa bile göğe fısıldayacak
Bulutlar kederlenecek
Yağmurlar yağacak
Şimşekler kâinatı titretecek
Sonra bir Melek gelecek
Ruhumu kopartırken bedenimden
Aşkın sahibine yürüyecem
Bedenim karanlık bir zindanda çürürken
Toprak yorgan misali üzerimi örtecek
Ölümün başlangıcında
Sonsuzluğa kavuşacam