Şeytan nice küçüğü büyük göstermişti, ehildi,
Ne garip değil mi? Mikrop kadardı belki değildi,
Çok şeyden küçük, aciz ve her an ölüme meyilli,
Cenin büyüdü, kibre büründü, şeytana eğildi,

Çiçeğe fazla su verince ölür, insan da öyle,
Çok sev ve ölüşünü izlerken acıyıpta bölme,
Vicdanı köhne olanların son sahnesi hep böyle,
Öldüğünde ruhuna Fatiha değil Tebbet söyle!

Taşları bir bir dizerken acıdan kalkar şişer ten,
Maziden atiye giden kilit taşını döşerken,
Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgun düşerken,
Korkuyorum çok geç olmasından ya da yine erken,

Başkasını çok düşünen kendini unutur gülüm,
Bugün daha iyi olacak diye avutur günüm,
Kapatır görün yaralarını ama kanatır yönüm,
Acısı çoklar güzel güler, gülerken gelsin ölüm,

Umudumu kaybetmedim, her seferinde çaldılar,
Koskoca kalbim bunca derdi alamadı kaldı dar,
Nice fetih görmüş camiye misyonerler saldılar,
Artık caminin kıblesinde haçımsı bir artı var,

Muhammed Ubeyd AYTEKİN | Sakarya

instagram.com/m_ubeydaytekin