Kalbin doğru olsa da, karşında ki yezitse
Gün arsız gün vefasız, oluyor çoğu zaman
Gördüğümde mazlumun, başı yere eğikse
Gözlerime bin hüzün, doluyor çoğu zaman


Tutulmazsa hükmü, yok verilen her yeminin
Başını okşayan yok, kimsesizin yetimin
Bazen çaresiz kalmak, bilseniz nasıl hazin
Ellerim şu böğrümde, kalıyor çoğu zaman

 
Etrafta kol geziyor, en çokta duyarsızlar
Terazileri şaşmış, bilmiyor ayarsızlar
Bu dünyada var iken, böylesi yararsızlar
Nefes almak bana ar, geliyor çoğu zaman


Çaresiz insanları, görseler de bin kere
Kim tutuyor elinden, kim oluyor ki çare
Bir de edep bilmezler, boş konuşup boş yere
Ne yazık ki her telden, çalıyor çoğu zaman


Sıkıntılar içinde, yaşıyor onca binler
Hayat yolculuğunda, bezgin ve de bitkinler
Sonbahara benziyor, sararınca gül tenler
Kuruyan yaprak gibi,  soluyor çoğu zaman


Adaletin kanunu, kimsede kalmayınca
Kalpte Allah korkusu, insanda olmayınca
Aç açıkta olanın, heybesi dolmayınca
Cismim yaşarken ruhum, ölüyor çoğu zaman.


 Gülseren MORKAN