Korkar olduk yaklaşmaya yanına
Can evinden vurdun sen bizi peynir.
Kaç zamandır bakmaz olduk tadına.
Sofrada unuttuk adını peynir.

Korkarak uzanır sofrada elim
Sayar oldum kim ne yiyor kaç dilim
Bu kadar yapılmaz bu halka zulüm
Tadını unuttuk biz senin peynir.

Peynir deyip geçme sofranın gülü
Peynirsiz kahvaltı sanki bir ölü
Ses yok hiç kimsede tutulmuş dili
Lora muhtaç ettin sen bizi peynir.

Gübre pahalanmıs mazot tutuşmuş
Hayvancılık bitmiş tarım yok olmuş
Emekçi çaresiz şaşırmış susmuş.
Sofraya geri dön gayri sen peynir.

Kimsenin nutukla karnı doymuyor
Sahte kahramanlık aç doyurmuyor
Gözünü aç artık böyle olmuyor.
Uyandır şu halkı uykudan peynir.

Kış gelmeden küp küp peynir basardık.
Bir çift koyun keser kışlık yapardık.
Sobanın başında keyif çatardik
Kestane de senden az değil peynir.

Mustafam der artık uykudan uyan
Kim bunca yalanı kafana koyan
Sen de biliyorsun ülkeyi soyan
Makarnayla bu iş olmuyor peynir.

Sofrada unuttuk senin adını
Çocuklar bilmiyor gerçek tadını
Duyun artık bu halkın feryadını
Çökelekle karın doymuyor peynir.
Mustafa Avcu