Ya yollarım dikleşti, ya dermanım kalmadı
Bacaklarım isyanda, anladım ki yoruldum
Ya bu kullar zıtlaştı, ya yordamım kalmadı
Vefa dost kurşununda, yüreğimden vuruldum..

Karaçalı misali, kör baht düştü peşime
Her mehtaplı gecede, duman çöktü düşüme
Buz kestim Ağustosta, kök söktürdü üşüme
Dondu gülün yaprağı, bir fiskeyle kırıldım..

Her akşam mor tepede kızıl gruba hayran
Gönlüme bağdaş kuran, kader kısmete kurban
Şifa sanıp içtiğim zehir oldu her çorbam
Bir eser bırakmadan, bu hayattan sıyrıldım..

Yalanmış hep dostluklar, dost aradı gözlerim
Dost acı söylese de dostadır tüm sözlerim
Uçurumdan düşerken, dostu arar ellerim
Sardı sukutu hayal, dost olana darıldım..

Önce bende ben vardım, şimdi yine ben varım
Yanımda dost var ise, düşmanımla yaşarım
Sırtım dosta döndükçe, sağ kaldıkça şaşarım
Her denize düştükçe, yılanlara sarıldım..

Aman vermez gönlüme anlaşılmaz tezatlar
Dostun dosta attığı gülden iner tokatlar,
Ya çok katı ya cıvık, ayar tutmaz hamurlar
Hayat denen ustanın ellerinde karıldım..

Ömür bir deniz ise, dosttur onun kıyısı
En zor gününde çıkar gerçek dostun sayısı
Dostu tahlil etmekle geçti ömrün yarısı
Gönülde mecal bitti anladım ki yoruldum..

01.09.2008
Necati ŞİMŞEK
Ankara