Köyde her insanın lakabı olur
Bana da komşular lakaplar taktı
Maksut, çamur, hindirikli bir yana
Halime en uygun olan çolaktı


Başıma taktığım kasket yüzünden
Maksut’a benzetti görenler hemen
Sümüğüm burnumda asansör gibi
Burnumu silmeye erindiğimden


Çamurca işleri yapmasam da hiç
Nedense bu lakap üstümde kaldı
Öyle kavgacı da değildim ama
Gıyabımda beni kavgacı kıldı


Solak yemek yiyip solak yazmakla
Çolak deyivermek dile hoş geldi
Aydın diyen vardı yine de fakat
Herkes beni çolak ismiyle bildi


Yazı yazmak, yemek yemeden öte
Taş fırlatmak ile büyüdü bu ün
Nişan aldığımı hiç sektirmeden
Vururdum gözünden vermezdim ödün


Kafamda taş izi bulunmaz, lakin
Kaşımda mevcut bir bıçak yarası
Yok! Öyle bakma kavgadan değil
Bir görünmez kaza, köy hatırası


Herkes yaptığı ile lakap edinir
Mühim olan insan evladı olmak
Toplumda hep alay konusu olur
Utanılır lakap edinmiş olmak



(Arşiv 16.03.1999)