Hoyratça geçiyor zaman
Bileklerimizde dostlarımızın ihanet izleri
Elimizi versek kolumuzu kaptılar
Utanmadan yüzümüze baktılar
İyi günümüzü kıskandılar
Kötü günümüzde de halaya durdular


Boşuna dememiş Aşık Veysel
"Dost dost diye nicesine sarıldım
Benim sadık yarim kara topraktır "


Kendini sevmeli insan
Kendiyle barışık yaşamalı
Önce kendine değer vermeli
Düştüğünde de
Kalktığında da
Allaha sıĝınmalı
Sevdiğine sadık kalıp
Evlatlarına sımsıkı sarılmalı


O küçücük sevgi dolu mahallelerde büyüyen
O koca yürekli çocukların masum devri çoktan geçti
Ne güzeldik oysa ki
Ne çok zengindik
Tulumbadan yazın buz gibi sular içerdik
Doyardık bir dilim salçalı ekmekle
Şimdi ne çok doyumsuz olduk
Bi o kadar da mutsuz


Güven kalmadı kimseye
Vefa zaten karaborsada
İnsan oğlu bu ya
Hayvana bile acımadan eziyet eder oldu
Dilsiz ve savunmasız o masum cana kıyar oldu
İnsan oğlu bu ya
İnsanca yaşamayı unutalı sanki asırlar oldu











nagihan