BEYAZA BOYANMAK ZOR


Yolcuyuz insanoğlu; bu dünya bir gölgelik.
Amacı ne olmalı; biraz yorsa kafayı.
En cahil bile anlar, nerde kaldı bilgelik.
Sonradan fayda etmez; taşa vursa kafayı.

Nerde ispat et diyor; Allah’ın varlığını.
Allahım sen nasip et;buna ruh sağlığını.
Gündüz aydınlığını,gece karanlığını.
Görmüyorsa beyin yok; kalkıp yarsa kafayı.

Sen beşersin kudretin; ahım şahım belleme.
Allah’a kulluk göster; ötesini elleme.
Büyük lokma ye ama; sakın büyük söyleme.
Bilmez nemrut, karunu;yorar hırsa kafayı.

Sen fen dersin ben kudret; bütün olup bitene.
Şifre misali her şey; bürünmüş ayrı tene.
Hakikate köleyim;yaklaşmam boş ötene.
Kendiliginden oldu;dermi kırsa kafayı.

Şah damarından yakın;bunu görmüyorsan sen.
Tefekkür kapısından;bir kez girmiyorsan sen.
İmanın doruğuna;her gün ermiyorsan sen.
Amel yoksa sen hepte;yolla Mars’a kafayı.

Hakikatin sırrına;ermek o kadar zormu?
İnsandan başka birşey; düzeni bozuyormu?
Herşeyi gören Allah;bunu yanına kormu?
Ölümden kurtuluş yok; taç’la sarsa kafayı.

Ğaflet uykusu derin;çabucak uyanmak zor.
Kalp düşmüşse karaya;beyaza boyanmak zor.
Tövbe kapısı açık; ateşe dayanmak zor.
Herşeyi anlayacak; birgün korsa kafayı.



MUSTAFA YILDIZTEKİN