SENMİSİN AYRILIK KOKAN


Hele bir harmana dursun bu yürek
Geçsin damarlarımdan ayrılığın kanı
Yakarım közleri
Eline hasret gözlerindeki beni de
Ölüyorum işte
Kıpırdamıyor kıvrılıyor içim
Bıçak kesiyor sözlerimi ruhumu
Bir kızım olmayacak eylül diye
Seslenmeyecek ellerini bırakıp koşmayacak bana
Dolup taşamıyorum bir omuza hasret bedenim
Çok yoruldum içimdeki seni kovalamaktan
Papatya yaprağı ellerin sanki
Tutmaya kıyamıyorum erir düşer diye
Sende üşüyormusun hayata sağırken bakışların
Kim avutuyor titreyen dilini
Anılara vuruyor mu saatlerin el ayak çekilince
Bir çit çekmişsin içime
Ne bir kuş konuyor
Nede nede rüzgâr esiyor dikenlerime
Sonra sarılıyorum yine yaralarıma
Kabuk bağlıyor içimin ezgisi
Dur diyorum gelir şimdi bir haber
Tepeden iner sıcak gülüşü
Kuşlarla konuşuyorum ıslık çalarak
Ayrılık öldürmüyor işte
Umut var gülüm umut ölüme inat

www.sadiktoraman.com