Acılar
suskunluğa
mahkum kaldığından beri
Feryat mavi göğü yırtıp attı

Hüzün denizinde yıkanırken
Ruhum Kederlere esir kaldı
Hayallerimiz
Hayallerim öldü...

Kara toprağın üzerinde yürürken
Toprağın benden aldıkları
İçimi derin bir hüzünle boğmaktan
Başka bir şey yapamıyor
Umutsuzluğun süngüsü
Paramparça ediyor umutlarımı


Ellerimin arasından
Hayatlar Dökülürken
Geçmişin acıları
Sol yanımı
Cehennemlerde çürütüyor

Karanlığa yürürken
Aklıma kimsesizliğim takılıyor
Hüzünleniyorum
Tükeniyorum
Darma duman bir şekilde
Yollara dökülüyorum
Ahlar yükselirken gök yüzüne
Kızıla boyanan sema
Sol yanlardan akan kan ile coşmakta

Gelip geçen hayatın esiri kaldık
Huzur duvarları yakıldığından beri
Hüzün taşları örüyorum dünyama

Hangi söz sensizliğe çare olabilir ki
Hangi harfler Deva olabilir ki
Yangını bir kağıt parçası dindirir mi
Hangi sağır kulaklar sesleri işitecek