BİR DAHA DÜNYAYA GELİRSEM EĞER

Kendime hayrım, yokmuş bak meğer
Dost dediğim bana, vermiyor değer
Bir daha dünyaya, gelirsem eğer
Her kula gönlümü, açmam dostum

Güller diyarına, düşmeden yolum
İyilik garipmiş, merhamet zulüm
Herkes dese bana, ben pembe gülüm
Her güle gönlümü, açamam dostum

Dalarlar gönlüne, çık desen çıkmaz
Eline düşersen, dönüp te bakmaz
Dışarda kalırsın, gönlüne sokmaz
Ben büyük lokmayı, yutmam dostum

Diller kılıç gibi, boynunu keser
Arzunu söylesen, aylarca küser
Rüzgardan korkarsın, fırtına eser
Gönlüme boranlar, sokmam dostum

Sinenden kalbini, sökerek alır
Sadece sinende, acısı kalır
Menfaat bitince, kim kimi tanır
Namerdi sineme, sokmam dostum

Her geçen gün artar, kafanın keli
Kafana Tokat’tır, tuttuğun eli
Akıllı sanarsın, çıkarlar deli
Bu zulme seyirci, kalamam dostum

Dünyanın pili yok, çakmışlar kazık
Sırtında taşırsın, demezler yazık
Her şeyini alır, koymaz bir azık
Kimseyi sırtımda, taşımam dostum

Bir damla su vermez, aksa nehirler
Zakkum’u sularsın, seni zehirler
Ciğerini söker, bir de dilimler
Kimseye canımı, yaktırmam dostum

Sırtımda taşırım, anamsa eğer
Analar başkadır, her şeye değer
Anadan başkası, yalanmış meğer
Ondan başkasını, taşımam dostum

Bunca yıl aklın, neredeydi senin
Sen düştün elime, günah mı, benim
Derini yüzdüm ya, kemiğin senin
Derimi kimseye yüzdürmem dostum

Bulutlar hortum, yağmuŕlar seldir
Çığlıklar boran, göz yaşı göldür
Kimseyi suçlama, nefsini öldür
Nefsimin peşinden, koşmam dostum

Niğmetullah giden, geri dönmüyor
Ölenler bak sana, boşa ölmüyor
Yanmışsa yüreğin, artık sönmüyor
Sönmeyen ateşi yaktırmam dostum

“BİR DAHA DÜNYAYA GELİRSEM EĞER”
07.11.2022

Şair yazar Niğmetullah Şentürk Niğde