Türküm, doğruyum, çalışkanım.
Ama işsizlik korkunç, iş bulamıyorum.
Evde eksik çok, karşılayamıyorum.
Haykırmak, sesimi duyurmak istiyorum.
Fikir özgürlüğü yok, korkumdan konuşamıyorum.
Düşünüp taşınıyorum, ne yapacağımı bilemiyorum.
Borçlarımı ödeyemez oldum, bin bir bahane, yalan söylüyorum.
Çaresizlik içinde eve dönerken, ayaklarım.ileri gitmek istemiyor
Ailemin yüzüne bakmaya utanıyorum.
Göz açıp kapayıncaya kadar, ay sonu kira geliyor.
Hırsızlıkmı yapsam, yoksa dolandırıcılık’mı düşünüyorum.
Komşumdan bir kere istedim, ikinciye çekiniyorum.
Kendi yağımla bile kavrulamıyorum.
Ülkemde ikici sınıf vatandaş, üvey evlat gibiyim
Vatan sağ olsun diyemiyorum.
Benden başka her şey kıymetli, pahalı
Benim gibilere bu ülkede yaşamak çok zor be kardeşim.
Gerçekten çok zor.