Kırk yıl geçti aradan.
Özlemlerimi bıraktığım,
Hep bir gün gelecek diye,
Beklediğim sevdâm.!
Suvermez köyünde,
Hayat bulmuştu, gönlümde.
Hüzün çiçekleri ektiğim,
Acılarını çektiğim,
Yâdında eridiğim.
İlk gözağrımı belki bulurum diye,
Gittiğim.
Püsküllü kuyusunun yanında,
Baharla birlikte,
Güzel çiçekleri ile,
Altında yavuklumu beklediğim,
Sevdâmı nakış nakış işlediğim,
Kral ağacını kesmişler.!
Hatıralarımı yok etmişlerdi.
Bir ağaç için ağlanırmıydı.?
Ağlıyordum biten, yok olan,
Çocuksu umutlarıma.!
Gezdiğim yollar bile değişmişti.
Bir yabancıydım parke taşı döşenmiş,
Sokaklarında.
Çocukluğumda annemle beraber,
Sevinçle gittiğim,
Baliş kızının fırını virâneydi.!
Saman yakılan, devamlı tüten,
Alevlendirmek için,
Bir tutam kükürt atışı ,
Mis gibi kokan somun ekmeği,
Yemiyordu artık kimse.!
Hazır ekmek alıyorlardı, herhâlde.
Daha kolay olmalıydı.!
Hüsne ebenin harman yerini,
Aradı, gözlerim bir süre.
Çelik çomak oynadığımız,
Çocukluğumun en güzel yıllarını,
Severek bıraktığım yer.
Büyük bir Apartman duruyordu.
Etrafına yüksek duvarlar örülmüş,
Dikenli tellerle korunan.
Hatıralarımı müebbete,
Mahkum eden, büyük ev.!
Tandır evine girdiğimde ;
Pece kaşında,
Şişesi kırılmış,
Gaz lâmbası duruyordu.
Öylece.!
Köşeye atılmış,
Bir ayağı kırılıp kaybolmuş,
Gaz ocağı..!
Sesinde Hayallerimi bulduğum,
Bir bir tükenişimi gördüm.
Gözyaşları içinde.!
Hüzünlerimle ayrılırken,
Son defa baktım.
Köyümün girişine.!
Kocaman bir levhâ...!
SUVERMEZ KÖYÜNE HOŞ GELDİNİZ.
Yazısına ;
İki damla göz yaşı bıraktım.
Benim olamayan, hatıralarımın Yok oluşuna.




.................................Kardelen26