1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
546
Okunma
Hapsediyor kendini, tırtıl ipek dokuyup.
Dokuduğu değerli, kendi esir oluyor.
Kafeslere düşüyor, bülbül dalda şakıyıp.
Sonra da boyun büküp, ömrü orda doluyor.
Şiir tutuyor şair, duygu okyanusundan.
Bir muhtıra yiyiyor, hukuk faunusundan.
Uyanıyor bir anda, cadılar uykusundan.
Kırılıyor kalemler, istikbâller soluyor.
Hakikattir nefesi, düzenle barışamaz.
Ne imam ne hatipler, onunla yarışamaz.
Bir başına kalsa da sürüye karışamaz.
Cellat kılıçları hep, şairleri buluyor.
(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)
5.0
100% (4)
Cevap Yaz