Soldu Açmıyor

Yeniden açar mı bilmem güllerim
Gönlümün gülleri soldu açmıyor
Bir daha döner mi bilmem dillerim
Gönlümün dilleri öldü dönmüyor.

Kışa döndü gayrı baharım yazım
Boşa gitti geldi yokuşum düzüm
Taşı deldi geçti sözlerim sazım
Gönlümün telleri koptu çalmıyor.

Gülünü solduran mutlu olamaz
Sevdiğin ağlatan murat alamaz
Yıllar sonra başka dala konamaz
Gönlümün dalları küstü bakmıyor.

Çıkmaz sokaktayım yolu yitirdim
Bilmez karardayım dili bitirdim
Gelmez firardayım eli yitirdim
Gönlümün yolları gitti gelmiyor.

Başım darda gönlüm yarda böyleyim
Elim zorda dilim korda neyleyim
Bir çıkar yol deyin derman eyleyim
Gönlümün kolları düştü kalkmıyor.

Garip kulum düştüm onulmaz derde
Korkarım sonunda açılmaz perde
Senin çaren kayıp bulunmaz yerde
Gönlümün elleri aşkı tatmıyor.

Samettin Şenkaya
(Kul Sami)