//
.
.
.

bir
aşk’a
kaç vebal
sorarım sana
bir yakarışa kaç amin,
bir insana kaç iblis düşer

a
m
e
n
n
a

bin
şükür ki,
alnım, kıblem bir
iblise kulluk edenlerden değilim

/

bir
damla
kum tanesiyim
Zeus’un nefesinde
bir damla kuş tanesiyim
Artemis’in göğüs kafesinde

a
m
e
n
n
a

bin
şükür ki,
çölünü, göğünü
ezbere bilmeyenlerden değilim

/

aklım,
fikrime
olsa da mülteci
kendimim, kendim gibi
suda, ateşte, toprakta benim
ne cennetim ne de cehennemim

a
m
e
n
n
a

bin
şükür ki,
adım, doğrum belli
kula kulluk edenlerden değilim

/

ne
gündüz
ne de geceyim
bana şafak söktürmeyin
elbet gidilecek yollar vardır
ne kadar yol, yoldaşsın onu deyin

a
m
e
n
n
a

bin
şükür ki,
adam gibi çıkılan yoldan
adamlıktan çıkanlardan değilim

/

ne
kadar
açsın, açıksın
hele ne kadar toksun
kul hakkı, hakikati esastır
dünya malı dünyanındır bilesin

a
m
e
n
n
a

bin
şükür ki,
üç kuruşa minnet edip
aklını kiraya verenlerden değilim

/

aşk
olmak,
aşık olmak
insana lütufken
adam olmak sükuttur
ne kadar insan, adamsın de hele

a
m
e
n
n
a

bin
şükür ki,
yüreğine sevdasını
yük belleyip kaçanlardan değilim

/

kaç
adım
vuslatken
paya düşen toprak
kaç fersah gömülmektir
v’ahıma düşen aşk bilemedim

a
m
e
n
n
a

bin
şükür ki,
taşı, toprağını, bayrağını
vatan bellemeyenlerden değilim


.
.
.
//



ilhanaşıcıekimikibinyirmiiki