1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
393
Okunma
KOŞU
Kısa bir bayrak koşusu gibi algılamıştı aşkı.
Bir başkasından alırken bayrağı,
anında uzatırdı diğerine.
İhanetle meshedilmiş saçları;
dökerdi dalından ıslak yaprakları!
Bir Mecusi misali,
vaftiz edilmiş kirli bedenini,
uçururdu imbad rüzgârında.
Tüy kadar hafif sanarak uçarken kendisini.
hafifçe terlemiş gülen yüzü bendim.
Kanatları ben!
Ayrılığa koştuğunu farketmedi!
Kuru kokulu ekim gecesi;
giden sen,
kalan bendim.
Kutlarım;
bu yarışta kupa senin!
Efkan ÖTGÜN
5.0
100% (6)
