Nereye elimi uzatsam geri çevrildim
Kaderimin cilvesimi bilmem ama ki
Hep elim boş döndüm bu hayatta
Beni artık umutsuzluk sardı

Sokaklarda yarı aç yarı tok yarı yırtık
Çocukları gördüm içim bir an bir hoş oldu
Onlar için sıcak bir yuva olmasını istedim
Gittiyim yerden yine elim boş döndüm
Yine beni artık umutsuzluk sardı

Kaderimin oyunumu bilmem ama
Hayata dair gerçekler acıdır böyle
Nereye elimi usatsam boş döndüm
Hayat okadar zorlaşmış ki
Insanlar çile çekmekte bu dünyada
Beni artık umutsuzluk sardı

Küçücük bir çocuğu sokaklara atıyorlar
Birileri sen ne yapıyon diyen bile yok
Yazık günah deyilmi onları sokaklara
Atmak sokak çocuğu yapmak oysaki
Bunlar ülkemizin gelecekleri
Yine beni umutsuzluk sardı

Bir akşam sokakda gezeken
Küçük bir kız çocuğunu gördüm
Sen ne yapıyor sun burda dedim
Dediki abi benim gidecek yerim
Yok dedi açım dedi çok üzüldüm
Onun karnını güzelce bi doyurdum
Sonra gözlerden koyboldu gitti
Beni artık umutsuzluk sardı umutsuzluk


YAZAN: İSMAİL KESKİN