Anadolu’da
Bolkar’ların eteğinde
bozkırın kıyıcığında
zümrüt yeşili efsane şehrin
dillere destan çayı

İlk çağlardan
bu yana coşa taşa
taşı kayayı seve okşaya
pür neşe inip de ovaya
alın size cennet gibi bir yer
dermiş insanoğluna

Çocuklar yüzermiş
pırıl pırıl sularında
salkım söğüt dallarının
ördeklerin arasında
sevinçten çığlık çığlığa
yaz boyu doyasıya
gün karası çocuklar

Yıllar var ki
değişmiş iklim
bozulmuş denge
çölü vahaya çeviren çayın
örtmüşler üstünü toprakla
o da alıp masallarını koynuna
dalıp gitmiş derin bir uykuya

Göçmen kuşlar dahi küsüp
değiştirince göç güzergâhlarını

Ne göletler kalmış
ne de
her sokağa hayat veren
çağıl çağıl akarsular

Değirmenlerin ise
sadece adları
yadigar

Öyle bir gün gelmiş ki
dut ağaçlarına tırmanmayı
akarların içinde oynamayı
o canım Elagöz bağlarını

Bin bir çiçekli rengârenk
masalımsı bahçeleri
yediveren güllerini bile
kulaktan kulağa duyan
yeni nesil çocuklar

Sudan topraktan
mutluluktan uzak
ucube devlere
sığınır olmuşlar

tly