BENDE KALSIN...

Bitti demekle olmaz, bu defteri kapatıp
Beyaz sayfaları al, karası bende kalsın
Suçunu- vebalini benim üstüme atıp
İyi hisset kendini, yarası bende kalsın...

Kolay mı bir umudu sıkboğaz edivermek?
Yaşanmışı yok sayıp terk edip gidivermek
Hummalı bir sevdaya, ’ayrılık’ adı vermek
Başladı ve bittiyse... arası bende kalsın...

Yıkılmayıp ayakta kalmaya çalışmak mı
Yeniden sensiz nefes almaya alışmak mı
Tükenmeyen son umut, mahşerde buluşmak mı?
Sorma o hallerimi, orası bende kalsın...

Yine de merak etme, ben hala yaşıyorum(!)
Belki görürüm diye düşlere koşuyorum
Her gece karanlık bir boşluğa düşüyorum
Söndü yaktığın mumlar, çırası bende kalsın...

Ateş düşmek az kalır, bu ayrılık başka tür
İçimde buz dağları çatlıyor kütür kütür
Gülleri laleleri ilk baharı al götür
Mevsimlerin hazanı, sarısı bende kalsın...

Ne dilediysen olsun, mal mülk makam para pul
Etrafını saracak, olacaklar sana kul
Rahatlat vicdanını, her derdine çare bul
Ayrılığın denklemi, sorusu bende kalsın...

Kalbimdeki tahtından bir çivi bile sökme
Böyle kal hayalimde sakın ha sakın çökme
Üzülme, iç geçirme, sen bir damla yaş dökme
Ah-u zarın feryadın korosu bende kalsın..

Tutmadığın sözleri bundan sonra ele ver
Ettiğin yeminleri savur gitsin yele ver
Zaman alıp gitse de kalanını sele ver
Gün gelir lazım olur yarısı bende kalsın...

Fazla acı yüklersen insanoğlu bocalar
Sabret der aşk çilesi çeken ulu kocalar
Tüter de kimse bilmez nasıl tüter bacalar
Ölüp huzur bulmanın sırası bende kalsın...
.........
Dr. Ayşe İzci Coşkuner / Antalya.