Dedim ki nedir sendeki bu tasa?
Yazık değil mi akıttığın yaşa?
İster üç gün, ister yüz yıl yaşa.
Niye salarsın gönlünü gama?
Sonu kara toprak değil mi dünya?

Dedim ki nedir sendeki bu kibir?
İçin için yer, yerde seni bitirir.
Dışın sağlam olsada içini çürütür.
Niye küçük görürsün insanları?
Sonu kara toprak değil mi dünya?

Dedim ki nedir bu sendeki hırs?
Herşey geçici, hepsi bir emanet.
Bekleme kıyameti, her ölüm kıyamet .
Ne de çok seviyorsun taşı, elması?
Sonu kara toprak değil mi dünya?

Dedim nedir bu sendeki pür neşe?
Alışma emeksiz kazanca, beleşe.
Bak hele şu doğup batan güneşe.
Niye hiçe sayarsın hakkı, hakiketi?
Sonu kara toprak değil mi dünya?

Şenol derki kuluz, hemide aciz bir kul.
Geçmez, o gün gelince ne para ne pul.
Dün goncasın, bu gün gül, yarınsa kül.
Nede çok sevmişiz şu yalan alemi.
Sonu kara toprak değil mi dünya?