KÖREBE

Selamlaşmayı kestik yükseldikçe binalar
Cam ekranın içinde aldatmalar zinalar

Normal sayılır oldu bu çağda absürtlükler
Başa taç ediliyor ar damarı yırtıklar

Göğün gözü kurudu beşere ağlamaktan
Irmaklar haya eder fütursuz çağlamaktan

Ölmek için doğduk biz sayılıdır nefesler
Esir almış ruhları beden denen kafesler

Azrail silkelerken hayat ağacımızı
Çilelerle doldurduk gönül bağacımızı

Zamanın sürecinde hayatın çarkı döner
Ayın yüzü kararır gözünün feri söner

Yetmez aydınlatmaya yıldızların ziyası
Şerha şerha yarılır arsızlığın hayası

İblis har ateşiyle benlikleri kaynatır
Nefsleri parmağında topaç gibi oynatır

İdrakler âmâ olmuş ortada bir körebe
Nefsi tasallut etmiş arzular nefse gebe

Sanki yedi başlı dev içimizde suizan
Vezüv’ü aratıyor gönül dağından sızan

Ey benim asil kanım temiz damarlarda ak
Yetmez mi kirlendiğin yekin de ayağa kalk!

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ