Sevgili ağaç,
Biliyorum çok baharlar yaşadın,
Bahar geldi diye, çiçek açtın, yaprak verdin, dal verdin,
Gönlümüzde sevinç oldun, huzur oldun yeşerdin,
Yaz gelince türlü meyveye döndün,
Soframda aşım, toprağımda işim oldun,
Tadım, tuzum, tokluğum,
Cebimde param oldun.
Gölgende serinledim, dinlendim, dinledim seni,
Hazanda bir garip oldun,
Hüzünlendin, sarardın, soldun,
Yaprakların döküldü, yalınız kaldın,
Kış gelince karlar düştü omzuna,
Beyaz gelinlikler giydin,
Aç kalmış kuşlar kondu dallarına,
Yapmur yağdığı zamanlar yıkandın temizlendin,
Velhasıl bir kış boyu dinlendin,çok sessiz kaldın,
Fakat ya bahar gelince;
Çiçekler, yapraklar, arılar, serçeler sormayın gitsin,
Seni gördükçe içimden ağaç olmak bile çok güzel dedim.
Bana baharı getirdin, baharı yaşattın,
İçimde bir coşku, bir huzur, bir yaşam sevinci oldun,
Sevgili ağaç, ömrün daim olsun.
Kaç baharlar yaşadın bilmiyorum fakat,
O asırlık gövden,
Dünya durdukça dursun.
28.09.2004

Tayyip Sağ

(antoloji.com)