//
.
.
.

şimdisi,

onu
bunu
bilmem
gömmeli
dünü,güne
telvesi faldır
vakti üç olanın
vakti epey dardır
göğe saat kuranın
sen,sen ol yalnız sen
tut dilinde tünekleyen
söyleyemediklerinin ve
kendine gölgelenemeyen
ecelinin kadife kefeninden
göm kimliğini keşkelerinden
inan sana bir kazma bir kürek
hatta okkalı bir de yürek gerek
yeniden doğabilmek için hayata
sendeki seni sıfırlayabilmek adına
göm gitsin göm keşkelerini çamura
sana bir sen,bir de sen gerek unutma


sonrası,

onu,
bunu
bilmem
bilemem
tak, takıştır
sür, sürüştür
rengin kırmızı
unutmak gerek
evet ya unutmak
unutulmaksa sebep
yeniden sevmek gerek
umursanmaksa gelecek
belli ki bu izbe, obez şehir
çiğneyemeden yutmuş seni
bir deri bir de kemik kalmışsın
ruhun, bedenin acıkmış besbelli
sıradaki şarkı gelsin mi yeni baştan
silinsin artık kulağımız kirden, pastan
gelsin elbet gelsin şebodan “sil baştan”
yarınlar yokmuş gibi yaşamak istiyorsan

.
.
.
//




ilhanaşıcıekimikibinyirmiiki