Yıllar yılı aklımda, fikrimde kovaladım,
Mecnun ettikten sonra verdin amma geç oldu.
Doğduğum günden beri giderim adım adım,
Önüme atlas halı,  serdin amma geç oldu.

Hüzzam çalıyor keman, kanunlar acemkürdî,
Kerbela çölündeyim şimdi makam Hüseynî,
Sana geldim vaziyet, müşkülden de öteydi,
Pansuman et diyerek, sardın amma geç oldu.

Hayat bir kitap idi, okuyorum ezbere,
Bazı özet geçerim, satır satır deftere,
Ameliyat gerektir merhem sürme boş yere,
Neşter vurup yarama, yardın amma geç oldu.

Bil ki cihanda yoktur, onun eşi,  benzeri,
Boş yere ad vermedim, şahlar şahı Mahperi,
Kuyularda aksini gördüğüm günden beri,
Has bahçede gülleri derdin amma geç oldu.

Kerem’in hikayesi ancak ateşe düşmek,
Kîl ü kâl imiş  heyhat dağlardan suyu aşmak,
Ham idim, ham kaldım, nasip olmadı pişmek,
Sevda ile harcımı kardın amma geç oldu.

Ne iskambil, ne kahve hepsi bir karavana,
Nenemin tespihi de cevap vermiyor bana,
Son sözün ümit dolu, atmam inan yabana,
Sual olmaz hikmeti yordun amma geç oldu.

Devrederim dünyada sırça köşklerden inip,
Şah idim, şah mat oldum, sekiz kareye sinip,
Uçarım gökyüzünde kanatlı ata binip,
Kimsin diye namımı sordun amma geç oldu.

6.10.22 Ovacık

Üstatlardan

İsterdim dört yanımız, olsun Vadisi Tuva,
Yanan garip sineme,döksen su kova kova,
Hayalimdi seninle, kurmak mutlu bir yuva,
Başa yıktığın damım,kurdun amma geç oldu...
-----‐-------------------------------------Nurettin Gülbey


Büyük bir ümitle hep , her gün sabahlara dek
Amma sen de durdun hep, her zaman gevşek gevşek
Göz yaşlarım aktı da , ıslandı yatak döşek
Bir gece sen kapımı , vurdun amma geç oldu.
‐----------------------------------------------İYİ OZAN