Ne o baharım’dan giden bir daha bana geri dönebildi,
Nede hüzüne veda edip ben ona gidebildim,
Bir birimize her ne kadar ayrı şehirlerde yaşıyor desek’te,
Ayni gök yüzüne bakıyor olmanın tesellisi içinde olsak’ta,




Sevdaya göz kırpan o masum yıldızları seyre dalsak’ta,
Hayat işte yabancı sayıldık bir birimize haram kılındık,
Bir daha çıkmaz sokağın birinde hiç karşılaşamadık,
Galiba ikimizde yaşanan maziyi vede anıları silmiştik...!




Oysaki,
Zamansız ikimizinde üzerine ayrılık cemresi düşmüştü,
Çaresizlik içinde ciğerlerimiz yana yana,
Böyle olması gerekiyormuş oldu dercesine,
Bir sabah vakti bir birimize birer solmuş resim miras bırakarak,




Bir daha hiç bir şeyin yakasına tırnaklarımız koparcasına,
Yapışmayacağımızı gözlerimizle biz birimize anlatırcasına,
Şimdiye kadar bir birimizin uğruna feda ettiğimiz,
Hiç bir şeyin aslında bizim olmadığını dercesine vedasız susarak savrulmuştuk...!

Ayrılıkların Şairi Osman Dastan © 05 /10 / 2022. 11:15