Gel be dostum
Bende hiç mi hiç hal kalmadı
Hüznü kiraladım öylece üzgünüm
Gönlümde güneş kavruğu sancılar
Zihnim çöp sepeti gibi karmakarış
Kanadı kırık bir serçe gibi
Çaresizlik içinde boğuluyorum
Beli iki kıvrım bükülü umutlarımın
Aylak aylak sızlanıyorum

Bir nefeslik üfürüğün ucunda yetimliğim
Bir el ver
Az birazda umut
El ver ki
İçimin içine yabanlar saldırmasın
Zaten son bahara koşmaktayım
Vakitli vakitsiz nefesim daralmasın

Dost bildiğim
Ne zamandır senin boş vaktin
Ve kime hizmet ediyor senin vicdanın
Benim bildiğim
Dost dost için canını verirdi bir zamanlar
Mertlik tezgahından çıkardı tüm arkadaşlıklar
Yüreklere kazınırdı dostluklar
Tüm gönüller birlik içinde
Vefa sevgi ve güvenle kucaklaşırdı
Sen nerede kaldın peki
Yoksa toprak altı çürümüşlüğüme mi hükmün geçer

Nefes gidiyor nefes tez yetiş

Oysa ki hali hazırda
Tek tutunduğum daldın ahir ömürde
Gönlüme ekmiştim kutsal bir nimet gibi
Hak ve hakikate dayanır idi duygular
Ne oldu da gayrı meşru niyetlere boğuldu ilişkiler
Ve Katran karası gecelere olurken mahkum
Yalınız başıma
Yoksa ben ebediyete dek bir hükümlü müyüm

Beni çok iyi tanırsın sanırdım
Oysa ki hayat beni nerde görse yıpratır
Ati yerle bir türap oldu
Durumum içler acısı
Ölüme çeyrek kala gülmeyecek mi yüzüm
Gönlüm nankörlüklerle cebelleşir
Kuyruk kılı gibi sonlu hisler içinde avunuyorum

Yılgınlığa savruldum dostum
Hiçbir çıkarım için kapı açmadım sana karşı
Ekmeğime katıkta istemem
Sadece nefesime nefes olmanı beklerim
Üşüyen gönlümü ısıtmak için
Gel de bu son günlerimde yanımda ol ki
İçimin içi açılsın
Yüreğime dokun ki huzur bulsun
Sadece bir dal bir tek elim olsun
Sokul nefesime dost sokul ki
Donmuş içim hiç değilse huzurla çözülsün…

Şimdiki zamanda
Dostluklar buymuş ya bilader
Gelemeyeceksen teselli için
Mezarıma bir avuç toprakta atsan yeter…


AZAP...(Kadri Atmaca) 29.09.2022