//
.
.
.

sahi,
üzerine
nedensiz
gülücükleri,
boy ve bedensiz
masalları ve düşleri,
devrimi pembe aşkları,
şekerden pamuk hayalleri,
gülen güneş çizilen duvarları
devrilen çocukluğun oldu mu hiç..
hani, bilyelerindeki renk kardeşliğinin,
bez bebeklerine sarınan anaçlık hislerinin
tek, tek heveslerinden yolunduğu oldu mu hiç


sahi,
boysuz
ve de soysuz
bir aynaya hiç
cüceleşti mi söyle
devleşemeyen tutkun
ya da kıyametler biçtiğin
oldu mu yeşeremeyen aşklara
bazen yetmez gözündeki yaş bile
kanarsın kirpiklerinden süzüle, süzüle
aklım engerek, dilim çıngırak şimdilerde
heykel yaptım yağmurdan, bulutlardan tanrı
kandıkça, kanadıkça bir hayat daha avucumda


aşka,
vicdana,
ve toprağa
hatta ve hatta
Azrail’ e dururum
alnımdan bir selam
gereği illa ki gerekirse...
varsın adı ölesiye yaşamak,
varsın sevilmeden sevmek olsun
açamayacaksa bir gül goncasından,
öpemeyecekse al gelincik dudağımdan,
uyanamayacaksa ak bir sayfa uykusundan
devrimleşemeyecekse bir postal çamurundan...

.
.
.
//




ilhanaşıcıeylülikibinyirmiiki