1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
371
Okunma
İnsanın sessizliğe gömülmesi
Hayatın ufacık bir cilvesi
Arda kalan yalnızca
Kafamda dönen çocuğun sesi
İçimde bitmek bilmeyen bir özlem
Çağırsanda yanında bitsem
Yalnızca baksan bana
Gözlerinle sevişsem
Ellerimle okşasam
Okşasam ve bırakmasam
İçime çeksem kokunu
Bir daha bırakmasam
Kalbime saplanan hançeri çıkarsam da
Yarası kapanmaz asla
Senden bana bir hatıra
İyileştirmez bu kalp kimseyi
Bir daha
Yalpalayıp durdum
Bir kez olsun sormadın
Bense hiç çıkarmadım aklımdan
Onaltımdan beri kalbimi işgal ettiğini
Yüzümde bir antidepresan gülümsemesi
Olamadım hiç eskisi gibi
Denemedim belki
Olmak istedim hep senin gibi
5.0
100% (3)