Sen bizim elleri nerden bilirsin,
Kar, bora, fırtına dursun öyle gel.
Zemheri ayında ikindi vakti,
Akşamın ayazı vursun öyle gel.

Fırtınaya dönsün esen yelimiz,
Kar yağsın dağına tutsun yolumuz,
İnlesin derede çılgın selimiz,
Geçidi dağlara sorsun öyle gel.

Ardıcın dalında bülbüller ötsün.
Sürünün üstünde sığırcık uçsun.
Kuzular neşeden kendinden geçsin,
Çiftçisi bağları sürsün öyle gel.

Toprağın bağrında tohumlar çıksın.
Çayırda envai çiçekler açsın,
Arılar kovana nektarı çeksin,
Civcivler yumurta kırsın öyle gel.

Tabiat uyansın olsun hareket,
Dağı İle taşı dolsun bereket.
Kaynarken hediği yaklaş da seyret,
Kokusu gurbete varsın öyle gel.

Arasan kardeşi seçilmez dosttan,
Bekle de ovada göversin bostan.
Soğuktur suları içilmez tastan,
Karpuzu ikiye yarsın öyle gel.

Sağlamdır temeli sarsılmaz yapı,
Dosta gider yollar, açılır kapı.
Menşei Âdem’e verilmiş tapu,
İnsanlık harcını karsın öyle gel.

Anadolu bizim gözde kaşımız,
Avrupa’ya doğru uzar başımız.
Geçmişe dayanır gider yaşımız,
Tarihi çağlara sorsun öyle gel.

İşte böyle dostlar bizim elimiz,
Çağlayıp coşarız bitmez selimiz.
Köşkeroğlu bizim gonca gülümüz,
Kokusu dağları sarsın öyle gel.
Memik Kömekçi
24.09.2022