Küçücük bir şeydin, düştüğünde toprağa
Toprakana kucakladı, sardı şefkatiyle.
Yalnızlığını paylaştı, gece demeden, gündüz demeden
Üşüdün sarıldı sana, susadın su saldı, etrafına
Zaman değiştirdi seni ...

Güneş en güzel marifetini sundu sana
Büyüttü, güzelleştirdi, doyurdu seni
El uzattı insanlar sana,
Emek verdiler, özen gösterdiler.
Hastalandığında ilaç verdiler, korumak adına
Zararların tümünden ...

Güzel saksılara bezediler seni,
Hoş tuttular her an.
Sen yeşerdin, tomurcukların açtı zerafetle.
Güzelliğine güzellik kattın, kimseye aldırmadan
Düşünmedin hiç kıskanan olur mu? Diye.

Şimdi fidan gibisin sereserpe,
Her güneşte, her yağmurda kokun bambaşka.
Gönüllere taht kurdun,
Körpeliğin göz alıcı,
Sevdaların konusu, vazgeçilmezi oldun.
Bir tanene ne suçlar affedildi bir bilsen
Seni sunduklarım birer çiçek olsada,
Senin yerin çok başka ...


Yusuf Tırpan
14 – 02 – 2007
00:32