ÉŞİME
Yusuf Yılmaz
İyi ki ben seninle yaşadım
Unuttun mu z
annediyorsun
Betim benzim solduğunda
Ciğerinden gelen bir sesle
Ah deyişlerini ...
Beyaz
mavi kurdelasıyla
Torunun okula giderken
Dedesi diyerek
İnleyen nağmelerini...
Sabah kahvaltısı hazır olmadan
Sofraya bensiz oturamazsın diyerek
Tatlı Sert çekişmelerni...
Telli duvaklı resimlere bakıp
Ömrümde bir defa oluyor
Yokluğumuza rağmen
İç çekmelerni...
Aslında benden yana olduğunu biliyordum
İçimden ben de sana hak veriyordum
Çocukları hep el üstünde tutuyordun
Saçlarını süpürge endişelerini...
Hayatımız
gurbette geçmişti
Sürgün yıllarıydı
Hamile vaziyette
Tek başına otobüse binişlerini ..
Ama ben senden ayrı
Boğazımdan hiç bir şey geçmedi
Bir haber gelse yaban ellerinden
Kanat çırpışlarını...
Herkes uçtu gitti yuvadan
Hüzün, sevinç, dert..
Sen benim ben de senindim
Biraz mahzun biraz umut biraz
Ağlamalı bakışlarını...
Hiç yemek tuzsuz olur mu?
Biraz dargın biraz cilveli biraz nazlı
Bir odadan bir odaya kaçışlarını...
Iyi ki seninle çıktım bu yola
Biraz zor biraz çetin biraz engebeli
Işıl ışıl
gecemi
gündüzümü
İy i ki seninle yaşadım.