13
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
1078
Okunma
“Karnın yardım kazmayınan belinen
Yüzün yırttım tırnağınan elinen
Yine beni karşıladı gülünen
Benim sâdık yârim kara topraktır”
Diyor Koca Veysel.
Anadolu’da “kazmayınan, belinen” şeklinde kullanılan pek çok kelime var. Halk dilinde söylenip de yazıya geçmeyen veya başka tabirle İstanbul ağzında pek kullanılmayan sözcükler de çok. Yada, -dil bilimci olmadığım için tam tabir edemiyorum- böyle değişik ekler olabiliyor demek daha doğru olabilir.
Peşinen belirteyim ki bu şiirimde bana ilham kaynağı Aşık Veysel’in türküsü değil de “Kışınan” kelimesi oldu.
Örnekleme açısından “Dost Dost Diye” türküsünden alıntı yaptım.
"Kış ile" şeklinde de kullanılabilirdi ama bence "Kışınan" şekli daha sıcak.
Bu arada Aşık Veysel’i de saygı ile anmış olalım.
Mekânı cennet olsun.
.
Baharım olmadı yazım olmadı
Benim ömrüm geçti gitti kışınan oy oy
Çoğu bulamadım azım olmadı
Avutuldum dolu diye boşunan
-
Tatlı söze gülüşüne hasretim
Yarınım belirsiz düne hasretim
Gün yüzü görmedim güne hasretim
Günüm dolu yağmurunan yaşınan
-
Farkında olmadım içime aktı
Kor düşürdü köz köz ateşte yaktı
Giden gitti beni benle bıraktı
Orta yerde kaldım garip başınan
-
Yorgan döşek yatır beni sar beni
Zemheride kavuruyor har beni
Sofra kurmuş ağırlıyor yar beni
Zıkkımın köküyle pişen aşınan
-
Yüreğim ağzımda öldüm dirildim
Ferman çıktı diyar diyar sürüldüm
Toplumdan dışlandım hakir görüldüm
Dostlar taşladılar kara taşınan
-
Dayanmaz yüreğim çatlıyor bağrım
Ciğere ciğere işliyor ağrım
Yar katında kabul olunca çağrım
Uçtum havalara uçtum kuşunan
-
Suat Zobu
5.0
100% (20)