Büyüktü, kahramandı Türk Milleti,
Hep baş olmaktı en büyük hasleti,
Bir avuç Sırp, Ermeni rezil etti,
Baş olmayı unutup da, kuyrukta gezeni.

Bütün dünya gelirken peşimizden,
Gaflet uykusu tuttu ensemizden,
Kükreyip, korktuk kendi sesimizden,
Uyandırın bu gaflet uykusunda gezeni.

Uyuduğun yetmez mi bunca sene,
Bir defa silkin, uyanmayı dene,
Bak, kandırıyorsun kendinin gene,
Allah aşkına, bırak elindeki mezeni,

Dünya batıdan, doğuya dönüyor,
Bir bak, Bosnalı, Çeçen ölüyor,
Vatan zaten cayır cayır yanıyor,
Bırak artık milletin derisini yüzeni.

Niye uyanmazsın, taş mı kesildin?
Şimdi sefilsen, eskiden sefirdin,
Hani, birde geleceğe kefildin,
Bahar geçmiş, bari boşa geçirme hazanı.

Rabbim, İslam’ı hep korusun diye,
Müjdeler göndermiş peygamberiyle,
Böyle Milleti bırakıp tümüyle,
Alkışlama bari İslam’a mezar kazanı.

Dur da biraz düşün, sen kimsin, nesin,
Dinle! Tarihten gelen senin sesin,
Unuttun mu? Sen Asım’ın neslisin,
Ne çabuk unuttun İslâm’a kefen biçeni.

Türk Milleti İslâm’ın son askeri,
Kurtarmaz isen şimdi Çeçeni,
Vurmazsan Bosna’da ırza geçeni,
Sonra gelip ister İstanbul’unu, Rize’ni,

Ruhun arınsın artık pis bedenden,
Biraz feyz al mezardaki dedenden,
Büyük hizmet bekliyor Millet senden,
Al eline kalemi, yeniden yaz Lozan’ı.

Kalmasın artık içimizde korku,
Olmalı doğruyla yanlışın farkı,
Tersine dönüyor düzenin çarkı,
Değişsin çarkına tükürdüğümün düzeni.

Hasan OVAK 1995-ANKARA