Getirin!..
Dedi tamahkâr.
Ne koparırsam kâr.
Rızası olmaz ise rızasız da
kabul var.

Ama yok ki!..
Avucum boş!..
Boş avuç açmak nahoş.
Utancından hal sarhoş.
Alabildiğine koş.

Çareler üretilir.
Destekler türetilir.
Ev al, evlen krediyle,
Gücün yoksa arsa al!..
İpotekle parsa al..

Nasıl olur?..
Yatırım, yatırım.
Kaşık kaşık batırım.
Halk çaresiz kötürüm.
Çare sunar,bitirim..

Yirmi dört yıl vadesi.
Soyulur avanesi.
Perişandır hanesi.
Gider ayak ne kıyak?..
Ne tarla kor, ne koyak..

Ağaçlar da sökülür.
Ya hasılat?..
Aylar zaten hep şubat.
İthalattan hububat.
Öncesi berbat idi.
Sonrası olsun berbat..

Dar gelirliye ev.
Uyku taklidinde dev.
Zorla olsa bizi sev.
Sekiz ay kaldı artık.
Tamamlansın son ödev..

Dediler ki;
Soyacağım.
Küllerimden doğacağım.
Bahaneler tükendi.
Borç ayyuka yükseldi.
Eee?..Can da boğaza geldi.

Her şey Vatan için..
İç güçler dış güçler.
Kurdan koruma güçler.
Avrupa kıskanıyor..
Eee? Benim yaram kanıyor.

Kanasın..kanasın..
Bırakın yaram kanasın.
Kanın var ki kanıyor.
Ormanlar mı?.Yanıyor.
Av olmuş artık herkes.
Ne söylense kanıyor.

Bunların hepsi oyun.
Ne ev ne de arsa var.
Parası olana kâr.
Parası olmayana?..
Artık bu topraklar dar.

Oyunu bozmak lazım.
Zaman hızla geçiyor.
Uyanmayan bilin ki,
Katilini seçiyor ve
Yaşamdan vazgeçiyor.

Pirince gider iken,
Eldekinden olmak var.
Aklı başa al erken.
Amaç ne ev ne arsa.
Tavuğa yem döken var.


Emine Balı Oğuz.