Rûm’un erenleri, Sarı Saltuk’lar ,
İmdada yetişin hal yaman oldu.
Ehl-i beyt babası, sahip-Zülfikar,
Savurdular bizi dal saman oldu.

Hor görür muktedir kendi halkını,
Ellere verirken bin bir talkını,
Çöpüyle yutuyor koca salkımı,
İnayet eyleyin kul nâdân oldu.

Ahmak aldı başı, akilse melul,
Edep, erkan nedir, bilmiyor usul,
Medet sizden medet Evlad-ı Resul,
Tabiplik sizdedir bal derman oldu.

Ayaklar başlığa soyundu derken,
Cahiller habbeyi kubbe yaparken,
Vaktimiz doluyor değil çok erken,
Kahveden, remile fal güman oldu.

Horasan erleri, ey Hacı Bektaş,
Yanıyor inceden sinede ataş,
Cem olmuş meclisi hem bacı,  gardaş,
Kırklar hürmetine ol zaman oldu.

İnsafın namı yok ziyan içreyiz,
Şeref paymâl olmuş yara, bereyiz,
Iki üstün idik , şimdi esreyiz,
Savrulduk göklere kül duman oldu.

Âl-i abâ denen Hasan Hüseyin,
Ahmet Muhtar ile yardıma gelin,
Yezitler çoğalmış eyleyip tel’in,
Hilaloğlu’m bağda gül nihan oldu.

16.IX.22 Ovacık köyü

Üstatlardan....

Bir kul bir defalık, eylerse yalan,
Alenen başlatmış,olurmuş talan,
Olmuşsan bir kere, geride kalan,
Harabat ehlime, yol,mekan oldu.
------------------------Nurettin GÜLBEY

Sözlük
Muktedir: İktidar sahibi
Talkın: Telkin, ölünün başında ölüye yapılan nasihat
Nâdân: Bilmez, cahil
Remil: Kum falı
İki üstün-esre: Kur’an’da harflerin üstüne ve altına konan işaretler
Âl-i abâ: Peygamber’in abasının altına gizlendikleri için Hasan ile Hüseyin’e verilen lakap
Ahmed-i Muhtar: Peygamber efendimiz
Tel’in: Lanetleme