Oysa nasıl başlamıştı yıllar once hikayemiz
Ben yıkılmış bitap biçimde sana gelmişken
Sanki bana yıkıntılarını toplamaya geldim der gibi baktın
O an dökülüverdim sana tüm taşlarımı acılarımı hüzünlerimi..

Günden güne yeni ben olmaya başladım yanında
Bana yeniden can veren sen oldun
Kendime getirdin boşuna hüzünlendiğimi anladım
Güçlendim silkelendim kendime geldim

Kalbim iyilesmisti senle her konuştuğumda
Günlerim renklendi senle koşturduğumda
Herseyin degeri degisti bende
Tum mucizeler senle gerceklesti.

Yıllar geçti vee...
O yeniden inşa ettigin beni bu defa sen yerlebir ettin
Sev dediğin kalbim sevmişken seni bukadar ucsuz bucaksız
Şimdi sen enkaza çevirdin tüm varlığımı

Artık o enkaz yerine hicbirşey inşa edilemeyecek
Çünkü bir mezarlığa döndü içi
Etrafı sardı karanlıklar
Ve içinde bana vaadertiğin gelinlik yerine kefen layık gördün ...

Sakın ağlama sevdiğim sakın oraya adım bile atma
Atma ki daha fazla sızlamasın kalbim...