Bu ilk ayazım, değil,
Sanma ki ömrüm, bahar dı.
Yokluğunda mı, hissettim ayazı,
Ne farkın var dı, mevsimleri çalanlardan...
Varım deyip, kaybolanlardan...
İçimde, söndürdüğün ateş, sondu,
Sabrım, taşları çatlatan oldu.
Düşmeden kalkmayı, öğreneli çok oldu,
Güneş hep hatrıma doğdu...

Kaç ayaz dindirdim,
Semayı yere indirdim.
Yaşamayı da, yaşatmayı da bilirim...
Kışın sonu gelecek, affı sakın umma,
Baş sürdükçe, sabır taşına,
Binbir, ah yazdım adına,

Çok gemiler batırdım, okyanuslarda.
Küçük bir dereydin, hayatımda,
Boğulmam, vururum kendimi karaya.
Gözüm, bahtımdan da kara,
Sen alt tarafı yürekte, ince bir yara.
Basit hata, hafif meyil,
Bu ilk ayazım değil...

Susar gece...
Susar dikeklerim,
Bir ağıt kadar sakin,
Bir şarkı gibi, kimsesiz..
Ertesi bu, tüm acılı zamanların.
Kırılmış... Ağlamış...
Solmuş, yazgısı ömrümün
Sözcüklerim dudaklarımda,
Kalemim elimde ilk bahar.
Bu ilk ayazım değil...