Üstüme üstüme geliyor hayat.
Karar vermiş huzur bırakmayacak
Nasıl başlarsa öyle devam edermiş
Bir fırtına ki, ev bırakmayacak

Yol bırakmadı hepsini yıktı
Kalp bırakmadı yerinden söktü
Dolu vurdu meyvelerimi döktü
Bir fırtına ki, dal bırakmayacak..

Bir sağanak gibi katıp önüne
Sürükler götürür bir meçhule
Samyeli gibi döndürdü gazele
Bir fırtına ki, bağ bırakmayacak.

Ağustosta çığ altında bıraktı.
Canana seslendim, çok ıraktı.
Ne gün, nede gündüz bıraktı.
Bir fırtına ki, gün bırakmayacak.

Ne çatı kaldı, nede duvarım
Yarelerime derman ararım.
Nerdesin, seni kime sorarım?
Bir fırtına ki, dost bırakmayacak

Gençliği poyraza verdim götürdü
Sinsi sinsi yanaşıp, ömrüm bitirdi
Yar beklerken, alıp ecel getirdi.
Bir fırtına ki, yarın bırakmayacak

Göz yaşım kurumaz, kurumayacak
Garip Şenol, galiba muraz almayacak
Bir sen vardın, hayalin kalacak
Bir fırtına ki, biz bırakmayacak