2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
368
Okunma
Buğday tanelerine doldurdum umutlarımı,
Çorak topraklara ekmemeliydin.
Yine de gönderdim bereket bulutlarımı,
Yağmuru, asfalt sokaklara dökmemeliydin.
Altın rengi başaklar beklemekteyken,
Saplar hiç uzanamadı güneşe doğru.
Yeşil kalmış üç - beş güdük sürgünü
Kendi ellerinle sökmemeliydin.
Belki bir mucize olur zamanla,
Hani kar - kış, güneşle, suyla
Belki canlanırdı yeniden tohumlar,
Yüreğindeki taşları döküp döküp de
Üstüne bir de zift çekmemeliydin.
Tohumlar yok oldu, ümitler bitti,
Bulutlar, rüzgâra kapıldı, gitti.
Mutlu bir hasat alamasak da,
Dik durmalı, diz üstü çökmemeliydin...
Ünal Beşkese... (2012)
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz