Sonbaharın rüzgarı hüzün olup
Yüreğime dokunuyor ağaçlar gibi
Yeşil yapraklarımı döküyor
Giden gençliğim gözümün önüne geliyor
Yarı uyanık dalgın halimde
Serap olup uzaktan hatıralar bana el salıyor

Maviden griye dönüyorum beyaz bulutlarım
Kül rengine dönüşüyor yağmur toplamaya başlıyor
Henüz gürültüsü olmayan yıldırımlar çakıyor
Ilık rüzgarı biraz daha soğuk esiyor
Sirayet ediyor damardan iliklerime

Baktığım her yana yanık turuncu tonları
Yansıyor onu izleyen göz perdelerime
Kocaman bir boşluk içinde
Savuruyor beni henüz adı konulmamış bir fırtına
Anlamlarım anlamsız oluyor birden
Aklımın karışık koridorlarında

Geceleri uzun geçen saat geçmez gibi geliyor
Dalınca düşünce ışık o sokaklarına
Bildiğim yönümde siliyor hafızamda
Dolandırıp duruyor aynı yerde
Hayallerin hapis edilmiş çıkmaz sokaklarında

Hoşça kal diyorum gidip te gelmeyen günlere
Selam veriyorum bakarak o günlerde
Çekilmiş fotoğraflara biraz sarmış güz gibi
Ya da solmuş siyah beyaz haliyle
Nereye dokunsam hatıralar fışkırıyor