1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
378
Okunma
öyle yakın,canımdan
öyle uzak,kanımdan
sokak lambalarının
patlak ışığından,
koşmuyordu çocuklar sönük ışığın
altından.
çıplak yarıları
bellerinden düşen pantolonları
bir lokma küfür yutar ağızları
masum kahkahalarıydı duyduğum
ve güneş batmakta,
ezan okunmaz olmaktaydı.
bir kırağı düşer,
sabah kokuyorken
tüm dünya uyur
yanan bir yıldız kayar
kuyu gibi gökyüzünden.
kederler toprağa emilirken
ve çökerken yalnızlık bulutu
bir salkım umuttu,bu.
yalnız ölüm
yalnız ölüm kalacaktı geriye
buruşuk kalplerden
çürük dişlerden
yalnız ölmek kalacaktı geriye
yaşanan tüm kederlerden.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz