bi şiir çekti bedenimi ve annemi terk ettim

ölü yazdılar kimliğime haramisi kırklanmışlar
elleriniz nasıl da beyaz dedim
sararmış dişlerini etime batırdılar
bu bir kâbus olmalı Allah’ım
beni sevgilimin kemiğinden oydular

-sevgilim nerdesin ömrümün elli ikisiyim-

bize duvar ördüm senin çekik gözlerinden
tarihin tekerrürü tam buradan başlıyor
kes göbek bağını sokratik gülüşümden
denemesiz yanılgı bizi şerre yoruyor
ırkıma yabancıyım
yabancıyım soykırıma
savaşlar savaşlar
hep barışsız şûralar
bir senin sesinle duruluyor
ters gidişe meyal o bulanık sular


bize gömlek biçtim kol düğmesiz bağlanmalı
bilincimin bel kemiği omurgana saplanıyor
al aklımı başımdan
başım dünya çöplüğü
tamam şifa versin evrenin yasaları
tutup atsın zehrimizi
yeter hergün bayram havası

-sevgilim nerdesin ömrümün kırkıncı gecesiyim-

bize kale imarladım çok siyasi kuşatıyorlar
çok örgüt çok asker çok kan oluyor cennetim
bir devleti yıktım
böldüm tek topraklı milletleri
-benim derdim demiyorum sen benim sevgilimsin-
benim sevgilim sana kavuşmakken
beni el-aşktan içerde tutuyorlar

-sevgilim nerdesin ömrümün on beşiyim-

bize ülke kurdum ne asya ne avrupa
gözlerin gibi uzak bir rüya
ellerin kadar bitimsiz
psişik bir uykuda
atlassız geziyorum bedeninin coğrafyasında
kızların gözü yaşlı on beşliler pusuda
bir tarihi yazıyor yaratılış destanlarım
ilk şairi ben doğurdum
şiirler ulasın diye sana

-sevgilim nerdesin ömrümün yedisiyim-

bize mezar yazdım sanatın imgesiyle
ne tarih ne felsefe
ne buhranlı akşamlar
taşları veren bendim
recmime koşan sen
bütün halklar haklarını bende sınadı
sana bi şey oldu
tarih bizi tozlarına sakladı


-sevgilim nerdesin ömrümün ilk gecesiyim-


bi şiir çekti beni
annemden ayrıldım
bi şiir sevdi beni
koşup sana sarıldım


dünya küçük ben büyüdüm sevgilim
kapat/sana gözlerimi
senden sonra ölüm giydim


sevgilim bu şiiri azmettiren benim
sen şahit bile değilsin


hz


15 ağustos